Η σκωρίαση αποτελεί μια από τις σοβαρότερες ασθένειες στο πελαργόνι και το γεράνι και οφείλεται στον βασιδιομύκητα Puccinia pelargonii - zonalis. Πρόκειται για ένα μύκητα αυτόοικο, ο οποίος ολοκληρώνει το βιολογικό του κύκλο πάνω σε ένα ξενιστή, στην περίπτωσή μας στο πελαργόνι, αλλά και μικροκυκλικό, δε σχηματίζει δηλαδή όλα τα στάδια ανάπτυξης μιας τυπικής σκωρίασης, αλλά μόνο το ουρεδιακό και το τελειακό, με τα ουρεδοσπόρια και τα τελειοσπόρια, αντίστοιχα.
Ο μύκητας αυτός προσβάλλει κυρίως τα φύλλα στο πελαργόνι και στο γεράνι, ωστόσο παρατηρούνται προσβολές και στους μίσχους και τους βλαστούς. Τα πρώτα συμπτώματα εμφανίζονται και στις δύο επιφάνειες του φύλλου ως υπόλευκες κιτρινωπές κηλίδες. Στη συνέχεια, ακολουθεί ο σχηματισμός στην κάτω επιφάνεια μικρών χλωρωτικών φλυκταινών που αργότερα μεγαλώνουν, ωριμάζουν και εξελίσσονται σε ερυθροκάστανους ουρεδοσωρούς που περιέχουν καστανές μάζες ουρεδοσπορίων. Μερικές φορές η εμφάνιση των ουρεδοσωρών είναι συγκεντρική και έχουν την εικόνα δακτυλίων. Αποτέλεσμα της σκωρίασης είναι το κιτρίνισμα, η ξήρανση και η πτώση των φύλλων στο πελαργόνι και το γεράνι. Οι τελειοσωροί σχηματίζονται σπανιότερα, είναι σκουρότεροι χρωματικά και εμφανίζονται ανάμικτοι με τους ουρεδοσωρούς είτε σε χωριστές θέσεις.
Για την αντιμετώπιση της σκωρίασης στο πελαργόνι και το γεράνι συνιστάται η απομάκρυνση και καταστροφή των προσβεβλημένων φύλλων και σε ορισμένες περιπτώσεις και ολόκληρου του φυτού. Επιπλέον, θα πρέπει να αποφεύγεται η επικράτηση υψηλής υγρασίας στο περιβάλλον ανάπτυξης του πελαργονιού, καθώς η συνεχής διαβροχή αποτελεί ευνοϊκή παράμετρο για την εμφάνιση του παθογόνου. Μια ακόμα μέθοδος για την πρόληψη της εμφάνισης της ασθένειας είναι η χρησιμοποίηση υγιούς πολλαπλασιαστικού υλικού. Τέλος είναι δυνατή και η χημική αντιμετώπιση του παθογόνου, με διάφορα διασυστηματικά μυκητοκτόνα, πάντοτε με την συμβουλή και παρουσία γεωπόνου.
Κείμενα - Φωτογραφίες
Στριγγλής Γιάννης
Γεωπόνος Γ.Π.Α.
Μυκητολογικές ασθένειες καλλωπιστικών φυτών 
